– ეჰ, ნახე რა ამბები დატრიალდა?

– დიდი არაფერი.

– როგორ თუ არაფერი? ეს ჩვენი ნაქები კიევის „დინამო“ რომ…

– იცი რას გეტყვი? ეგ სულაც არ არის მთავარი. მთავარი ის ტენდენციაა, ბოლო დროს რომ გამოისახა.

– რომელი?

– ეჰ, ჩანს პასარელა მართალი იყო. თმების გამო რომ ჩხუბობდა.

– ეგ საქმე ხომ გავარჩიეთ?

– კი გავარჩიეთ, მაგრამ ახლა სხვა მიმართულება მიიღო, უბრალოდ, მე ჩვენი თემური მეცოდება.

– აბა, თემური?

– ჩვენი თემური, ქეცბაია.

– აა, ცოტას რომ ათამაშებდა?

– არა, კაცო. ეგ საქმე მოგვარდა. ეგ არ არის მთავარი. შენ თუ იცი, ბაჯომ რატომ მოიჭრა კიკინა?

– აბა, რავი, ბაჯოს ხომ რამსები ჰქონდა არეული?

– არა, არა. შენ ვერ გამოიცან. ბაჯოს მწვრთნელობა უნდა და თანდათან ემზადება. ჯერ კისერი აიპარსა, მერე თავსაც გადაიპარსავს.

– ეგ რა შუაშია? უბრალოდ იმიჯი შეიცვალა.

– იმიჯი არა მეფე ერეკლე… უკვე დადასტურებულია, რომ თუ მწვრთნელობა მოუნდება ფეხბურთელს, მელოტი უნდა იყოს ან თავი გადაიპარსოს.

– ვა?

– რა ვა? ვიალი და ლომბარდო ხომ ნახე? ბაჯოც ამისთვის ემზადება.

– ეგენი კარგი ფეხბურთელები არიან. რას ერჩი?

– რას უნდა ვერჩოდე, ნიუსის ამბავია. ეხლა მე რომ იტალიელი ვიყო, თავი გადავიპარსო და ლონდონში მწვრთნელობა მოვითხოვო, ლამაზი გამოვა?

– არც ვიალია ლამაზი და არც ლომბარდო.

– მე თუ მკითხავ, ლამაზი ვიალის ცოლია. აი, ძოლა კი კაცია, დალაქთან არ მისულა.

– დი მატეოც ჯიგრიანია..

– ჰაი, ეგ ცრუ, ეგა, ნახე თავი როგორ გადაიპარსა? მწვრთნელობისთვის ემზადება.

– ეხლა კი ახურებ. „ჩელსის“ მწვრთნელი ხომ ვიალია?

– „ტოტენჰემში“ გადავა.

– იქაც ხომ ქაჩალია მწვრთნელად, გროსი ხომ ქაჩალია?

– „ტოტენჰემი“ გავარდება და გროსიც ზედ მიჰყყვება. მერე დი მატეოს დანიშნავენ.

– ვაა. მარტო იტალიელების საქმეა ეგა?

– გამარჯობა შენი. ახლა მიხვდი თემური რატომ მეცოდება ამ უნამუსო იტალიელების ხელში?

– ჰოო. ქეცბაიასაც გადაპარსული აქვს და…

– მა არამი არ არის, დალგლიში მწვრთნელი იყოს და ასეთი კაცი მხოლოდ ფეხბურთელი? არა უშავს. მოვა მაგის დროც. ნიუკასლი ხომ ლონდონიდან შორსაა. ჯერ ამბავი არ ჩასულა, რომ ხოტორებს მწვრთნელებად ნიშნავენ.

– და გაზა?

– რა გაზა?

– გაზამ რომ გადაიპარსოს თავი?

– მაგვიანდება, წასასვლელი ვარ.

– და დე ლა პენია, ივანე?

– ეგ ჯერ ბავშვია.

– და თვითონ ისა?

– ვინ?

– დამავიწყდა.

03.21.1998

წილი
წინა სტატიადე ბრუინმა თქვა სალაჰს ვჯობივარო?
შემდეგი სტატიაკანიბალი გაძღა
გიო ახვლედიანს „სარბიელში“ ხუმრობით ცოცხალ კლასიკოსს ვეძახდით, თუმცა რაღა ხუმრობით, ერთი კრიტიკოსის აზრით, 90-იანი წლების ქართული პროზა გიო ახვლედიანის, იგივე აკა მორჩილაძის დროება იყო. „სარბიელში“, მაგალითად, ინგლისური პრემიერლიგის ამბებს მიმოიხილავდა ირაკლი გამყრელიძის ფსევდონიმით, საკრივო ამბებს კი ალბერტ ხაჩატურიშვილის სახელით. მეტწილად ცხოვრობს ლონდონში, „სარბიელში“ მუშაობისას კი მის ოთახში, კედელზე მიჭედებულ ლურსმანზე ეკიდა ჰოლმსისეული სამონადირეო ქუდი.