– რაღაც ხმაურია. რა ხდება?

– რაღა რა ხდება, იყიდება, წითელ თუმნიანებზე იყიდება.

– რა?

– “მანჩესტერ იუნაიტედი”.

– მერე მაგაში რა არის ცუდი?

– როგორ გითხრა. ჯიგარს ამოიღებ და გაყიდი?

– ხბო ხომ არ ვარ? არამედ კაცი.

– საქმეც მაგაშია. კაცობა თუმნიანზედ არ უნდა დახურდავდეს, ჯიგარი კიდევ ყაურმაზედ

– ვაჰ, რა ლამაზადა თქვი, შიგნეულობა გამითბა.

– ვაი, ჩემო ოლდ ტრეფორდო, სად გაგასუხარეს?

– არაკაცმა იყიდა?

– ფულის ტომარამ.

– და მერე არ დაახარჯავს ფულს?

– იმდენს დახარხავს, რომ “ჩელსისგან” ვეღარ გამოარჩევ.

– ეგ როგორ?

– როგორ და საგაისოდ ოთხ იტალიელს, სამ ფრანგს, ერთ არგენტინელს, ერთნახევარ ურუგვაელს იყიდიან. თან ერთი იტალიელი აუცილებლად ორმოცი წლისა უნდა იყოს.

– რატომ?

– რო გაისად ფერგიუსონი მოხსნან და ეს იტალიელი მოთამაშე მწვრთნელად დანიშნონ.

– ეგ მოთამაშე მწვრთნელი რაღაა?

– კაცს რომ თამაში აღარ შეუძლია და მწვრთნელობისა რომ არაფერი გაეგება.

– და რა საჭიროა ეგეთის დანიშვნა?

– საჭირო კი არა, აუცილებელია. სხვანაირად არ გამოვა.

– და რატომ, რატომ?

– იმიტომ, რომ ეს ქვეყანა ჩალით არის დახურული.

– და გიგზს რაღაო?

– ვირის თავ-ფეხი. გაუშვებენ “მილანში”.

– და ბექემსაო?

– მაგას “ბარსელონაში”.

– რათა, კაცო, ამათ რომ გაჰყიდიან, უკეთეს ვის მოიყვანენ?

– უკეთესში არ არის საქმე. მთავარია ფული დატრიალდეს.

– არაფერი გამეგება მაგ საქმისა.

– ფული უნდა დატრიალდეს. მთავარი ეგ არის.

– მა ფუხბურთი?

– ფეხბურთი დაბალ დივიზიონებში გადაინაცვლებს.

– სადაც “სიტია”?

– “სიტი” არსად არ არის.

– როგორ არა, სადღაც არის.

– არა, არსად არ არის, დაიშალა.

– ნუ მატყუებ.

– მე მგონია, რომ არც არასდროს ყოფილა. მოიგონეს.

– აბა ქინქლაძე რომ თამაშობდა?

– ქინქლაძეს მანდ არ უთამაშია.

– კარგი. მაინც მითხარი, როდის ეშველება “სიტის”?

– როცა “იუნაიტედი” მთლიანად გადავა ემაგ “სიტიში”, თუმცა არა მგონია, რომ ეგ მოხდეს. რაც არ არსებობს, იმაში როგორ გადახვალ?

– და გაზა?

– ისევ გაზა?

– გაზა რომ გადაიყვანონ “სიტიში”?

– კარგახნის გადაყვანილია. არც “სიტი” არსებობს და არც გაზა.

– და “იუნაიტედი” არსებობს?

– მხოლოდ ხალხის გულებში.

– ისევე, როგორც “სიტი”?

– არა, როგორც ძია სტალინი.

– ეგ რაღა შუაშია?

– არ გამოსულა იგი კრკმლიდან და არც გამოდის ხალხის გულიდან.

– მანჩესტერი…

– კი, კი. მანჩესტერი ქალაქია, ინდუსტრიის მშენებელი.

– ოუენი…

– გადამირევენ ბოვშს!

– “ლივერპულიც” უნდა გაყიდონ?

– ალბათ.

– და ვინ იყიდის?

– ვინმე თათარი.

– “ენფილდი”…

– მერე იქნება ერ-რიადის “ლივერპული”, მელბურნის “მანჩესტერი” და ელ კუვეიტის “ბარსელონა”. აბა?

12.09.1998

 

წილი
წინა სტატიაკატასტროფა, ფიასკო, უარესი უარესთა შორის
შემდეგი სტატიამიდი, მოადე უიგანში
გიო ახვლედიანს „სარბიელში“ ხუმრობით ცოცხალ კლასიკოსს ვეძახდით, თუმცა რაღა ხუმრობით, ერთი კრიტიკოსის აზრით, 90-იანი წლების ქართული პროზა გიო ახვლედიანის, იგივე აკა მორჩილაძის დროება იყო. „სარბიელში“, მაგალითად, ინგლისური პრემიერლიგის ამბებს მიმოიხილავდა ირაკლი გამყრელიძის ფსევდონიმით, საკრივო ამბებს კი ალბერტ ხაჩატურიშვილის სახელით. მეტწილად ცხოვრობს ლონდონში, „სარბიელში“ მუშაობისას კი მის ოთახში, კედელზე მიჭედებულ ლურსმანზე ეკიდა ჰოლმსისეული სამონადირეო ქუდი.